Co sądzicie?! :3

Co o tym sądzicie? Jest to praca na konkurs. Facetka od polaka powiedziała, że to ma być praca od jednej strony do dwóch. Konkurs jest międzyszkolny. Mała konkurencja, a nagroda też jest kusząca (6 za sam udział). Jeżeli zdobędę miejsce na podium dostanę drugą szósteczkę :D. Kto by nie skorzystał? Debil! Same plusy: mała konkurencja, tekst nie musi być długi i temat fajny XD Jak się jej nie spodoba to nich się wypcha! Spięłam tyłek, zmotywowałam się i powstało oto dzieło! No więc liczę na szczerą ocenę :D a temat brzmi: "Co sądzisz o przyjaźni?"

Czym jest przyjaźń? Moim zdaniem przyjaźń to emocjonalna i platoniczna więź łącząca dwoje lub więcej ludzi, oparta na wzajemnym zrozumieniu, wspólnych doświadczeniach. Przyjaźń to słowo wzbudza w nas różne przemyślenia, ale ja na początku chciałabym podkreślić jedną rzecz, przyjaźni nie da się zaplanować. W nią wiązać powinni się ludzie cierpliwi, bo prawdziwa przyjaźń rozwija się długo - świadomie, przez zyskiwanie zaufania drugiej osoby, przez szacunek do wszystkich jej zalet i zrozumienie dla słabości. Jest ona sprawdzana w przeróżnych sytuacjach.

Jaki powinien być przyjaciel? Myślę, że przyjaciel jest to taka osoba, która wesprze, pomoże, jeśli tylko może, że możesz mu powiedzieć wszystko. Gdy jest ci źle doda otuchy. Nie musi dawać dobrych rad tylko cię wysłucha, wesprze. W trudnych sytuacjach jest zawsze blisko. W środku nocy możesz do niego zadzwonić i wyżalić się, a on nie zdenerwuje się na ciebie, tylko wysłucha. Wszyscy szukają wsparcia, zrozumienia, akceptacji. Są ludzie, który muszą się komuś wypłakać ze swoich problemów. Przy takiej osobie nie musisz nosić maski, przy nim będziesz sobą. Jednym zdaniem przyjaciel to ktoś, kto cię zna i kocha za to, czym byłeś, i kim jesteś, i który podziela twoje nadzieje, co do tego, kim będziesz. Ktoś, kiedyś powiedział: „Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać.” Wtedy nieźle bredził, bo miał wysoką gorączkę.

Co jest najważniejsze w przyjaźni? Niektórzy powiedzą, że zaufanie, szczerość, prawdomówność. Ja powiem, że najważniejsze jest to, że przyjaciel nie odwróci się od ciebie. Może kłamać, mogę mu też nie ufać do końca, ale nie powinien cię zostawiać czy to w potrzebie czy w trudnej sytuacji. Nie może cię obgadywać za plecami, mieszać z błotem tylko po to, żeby jego ktoś docenił. Przyjaciele powinni sobie bezgranicznie ufać i szczerze i otwarcie mówić o wszystkich sprawach, które go nurtują.

Jednak uważam, że prawdziwa przyjaźń nie istnieje. Kiedyś myślałam, że mam przyjaciółkę. Teraz wiem, że przyjaźni nie ma. Nie ma osób, którym możesz ufać bez granic. Światem rządzi chamstwo, obłuda, zazdrość, kłamstwo i zawiść. Po prostu nie wierzę w przyjaźń. Nauczyłam się, że nie można ufać drugiej osobie. Nie raz popełniłam ten błąd ufając komuś bezgranicznie. Miałam kogoś takiego niby przyjaciela, za którego oddałabym życie, ale teraz już go nie ma przy mnie. Nasze drogi się rozeszły, no cóż już tak bywa. Chciałam jego dobra, myślałam, że mogę mu ufać. Lecz on o tym chyba nie wiedział, albo zrobił to specjalnie bym cierpiała. Wybrał własną drogę. Nic już na to nie poradzę. Przyjaźni nie ma, nie ma, co się oszukiwać. Wolę nie mieć przyjaciół, niż mieć stu fałszywych.

Teraz, już wiem, że mogę ufać i polegać na sobie. Nie zaufam już nikomu. Może kiedyś ktoś zasłuży na miano mojego przyjaciela, lecz jak na razie takiej osoby nie spotkałam. A może i nie spotkam? Nie narzekam na brak przyjaciela. Lepiej go nie mieć niż cierpieć. Od niedawnego czasu wyznaję zasadę: „Umiesz liczyć? Licz na siebie!”.

Co sądzę o przyjaźni? Jej po prostu nie ma, nie było i nie będzie.